به گزارش وبگاه تیتر آخر، این روزهای  کرونایی  شاید مردم بر سر یک دو راهی اند دو راهی سلامت و  معیشت قرار دارند.

کرونا نه چون سیل است که  بتوان برایش سیل بند ساخت نه چون زلزله است که بتوان برایش کمپ  اضطراری  ساخت ستاد بحران  آن متفاوت از  بحران های  دیگر است.

اگر می‌گویند فاصله  گذاری  اجتماعی  این فاصله  گذاری  نه با فرمان و دستور انجام می شود  نه با بازدید چند لحظه ای  فلان مسئول در ایستگاهی محقق می‌شود.

باید راه در جستجوی  قلب ها  پیدا کرد تا قلب ها به هم نزدیک نشود تن ها از هم برای دوری چند صباحی از سر ضرورت دور نمی شود. باید قلبی بزرگ باشد که  از پاره ای  از  خواسته های خود دست بردارد .قلبی که کارگری روزمزد را  درک می کند که اگر سرکارنرود فردا روزی همان خانه  کوچک  اجاره ای  هم ندارد که طفلک  خود را در آن قرنطینه کند قلبی بزرگ که کرایه اش می بخشد قلبی بزرگ که  از کار اخراجش  نمی کند برای بچه هایش اسباب بازی می خرد .

قلبی بزرگ باید باشد که از  لذت تفریح  چشم می پوشد، قلبی بزرگ که میگوید حال که سینه مالامال از  غم و درد و  سرفه است بیایید موجودی یخچال مان را با هم بخوریم  رزاق امروز و دیروز  رزاق فردا هم هست .

قلبی بزرگ که  میداند بوی کباب خیلی وقت است از خانه همسایه‌ها  بلند  نمی شود  خود از کباب گوسفندی می گذرد شاید زنی در آبادی دور دست  ویار کرده است در دوران حاملگی بوی کبابی را ..

قلبی بزرگ که  هر روز نرفته به بازار را محاسبه  می  کند  و پول کرایه تاکسی  خود را جمع آوری  می کند تا بفرستد برای راننده ای که هر از چند گاهی  ماشین خود را روشن می کند تا از کار نیفتد باطری آنرا.

قلبی بزرگ که  دنبال همدردی با خانواده  عزیز از دست رفته ای است تماسی می گیرد شماره کارتی می خواهد چون می داند  نان آور از دست  دادن یعنی چه؟

کرونا بیماری ریه هاست ریه های که طبع  سرد وتر دارند تا از خشکی قلب بکاهند و تا قلب این عضو هیآت  رییسه  بدن در اثر فشا ر و حرارت از کار نیفتد .اکنون وقت قلب است که به کمک  ریه ها  بیاید واز قدیم  چه حکیمانه  گفته اند  بگذار  دل هوای  بخورد .نفس که از گرمگاه  سینه  می آید اکنون شده است  ابری غم آلود سینه مالامال درد است اکنون وقت همدمی است دلا بسوز که  سوز تو کارها بکند و  با اجازه  حافظ دلا بزرگ بسوز تا کرونا  را  هم درمان بکند .

انتهای پیام/